پست تلفیقی
جان کلام کتاب پیرامون آزادی ، نسبیت اخلاق و لیبرالیسم است و رابطه ی آنها با هم.
کتبی است که در این فضا خواندنش بر دل می نشیند. بخصوص اگر درد دین داشته باشید و بخواهید رابطه دین را با این مغولات روشن کنید.
در انتهای کتاب یک تبین کلی از کتاب آورده است:
"برای ما دین داران، تبین نسبت آزادی( مثبت یا منفی) با دین، و باز نمودن امکان ایمان آزادنه، سئوالی است هم دینی هم سیاسی..."
در جایی از کتاب است که آزادی زیر بنای آگاهی است و آگاهی زیر بنای شناخت.( بسیار کلی گفتم)
آزادی روشی است برای دانستن و آموختن( ای برادر تو همه اندیشه ای) یا ( جان نباشد جز خبر ، در آزمون)
و این شناخت باعث کاملتر شدن تجربه است.
این مقدمه را داشته باشید تا باز به سراغ آن برویم.
در برنامه پرسون که با دانشگاه بهشتی رفته بودم چندین دانشجوی زمین شناسی هم حضور داشتند.
و البته که چنین برنامه هایی از بسیاری از کلاسهایشان پر بار تر است.
در جایی ایستاده بودیم تا صبحانه بخوریم.ناگهان یکی از این دوستان زمین شناس در حالی که ذوق زده بود به طرف دوستان زمین شناس دیگر رفت و سنگی را نشان داد و گفت: بینید چه زیباست و آنها را در لذت خود شریک کرد. من به سنگ نگاه می کردم و هیچ زیبایی در آن نمی دیدم. اما آنها همه سنگ را زیبا می دیدند. آخر سر سنگ را با چکش مخصوصی که آورده بود شکاند تا جزئیات بیشتری ببیند و بر لذت خود بیفزاید . اما من واقعاً در آن هیچ زیبایی نمی دیدم.
در اینجا بود که یاد این کتاب افتادم – اگر من هم شناختی که آنها از زمین شناسی داشتند ، داشتم لذت می بردم، اما بدلیل جاهل بودن به ماجرا ،برایم قابل هضم نبود که چرا آن سنگ زیباست.
در واقع می توان این گونه تفسیر کرد که حتی زیبایی هم نسبی است و هر چه بر آگاهی ها افزوده شود نوع نگرش ما به زیبایی ها و محیط پیرامون خود نیز تغییر می کند.
حال این سخن که: خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد را می توان در معنایی بسیار وسیع و بی انتها دید.
می توان خدا را در زیبایی یک سنگ از دید زمین شناس، در یک فرمول ریاضی یا فیزیک و ... دید.
اگر نمی‌توانم همیشه از آن تو باشم/ بگذار گاهی از آن تو باشم./ اگر نمی‌توانم گاهی از آن تو باشم/ بگذار هر وقت تو خواستی از آن تو باشم.../ اگر نمی‌توانم دوست خوب و پاک تو باشم/ بگذار دوست پست و کثیف تو باشم.../ بالاخره بگذار یک چیزی در زندگی تو باشم... ( وبلاگ دال)
آخر هفته: قله توچال