پرچنان

۵ شنبه ساعت ۶ صبح حرکت کردیم سمت آمل و ۴۰ کیلومتری آمل به سمت جاده یوش بلده وپل زنگوله در جاده چالوس به سمت چپ جاده هراز می پیچیم. ۴۰ کیلومتر در مسیر حرکت کرده و در نهایت  به سمت روستای کلا و امامزاده بکر بن علی حرکت می کنیم. این جاده نیز ۹ کیلومتر می باشد.

 ساعت ۱۱ به روستا می رسیم. قمقمه ها را از آب گوار ای چشمه روستا پر می کنیم و ساعت ۱۲ به سمت یال کوهی که درست در بالا سر امامزاده قرار دارد حرکت می کنیم و ساعت ۴:۰۰ در ۳ ساعت مانده به قله ناظر کوچک با توجه به رعد و برقی که بود چادر می زنیم.

 شب را با لالایی دل انگیز قطرات باران می خوابیم و صبح ساعت ۵.۲۵ به سمت ناظر کوچک حرکت می کنیم. هوا بسیار دل انگیز است.ساعت ۸:۰۰ بر روی قله می ایستم و صبحانه می خوریم. یک مشورت کوچک گروه سه نفره مان انجام می دهد  و تصمیم می گیرم شکر لقاس را هم صعود کنیم. ساعت ۸:۴۵ به سمت گردنه حرکت می کنیم .پس ۵۰۰ متر ارتفاع کم می کنیم تا به گردنه برسیم (۹.۴۵)و بعد مسیر دهلیزی را به سمت یال اصلی شکر لقاس پی می گیریم.چشمه گوارایی در روی گردنه قرار دارد. از آن آب بر می داریم

 ساعت ۱۲:۱۵ بر روی شکر لقاس هستم. از کار خود راضی هستیم. با نگاهی به مسیر برگشت تازه متوجه میشویم کار تازه شروع شده است.

 پس دوباره ارتفاع کم می کنیم و به سمت گردنه و از آنجا در مسیر پاکوب دامنه جنوبی ناظر بزرگ را به سمت غرب تراورس می کنیم و دوباره بالا می کشیم و در نهایت ساعت ۱۷.۰۰ کنار چادرها هستیم.

 کمی استراحت کرده و ساعت ۱۸:۰۰ به سمت روستا حرکت می کنیم و ساعت ۲۰.۰۰ به روستا می رسیم. در حالیکه باران بدرقه مان می کرد.

 در مجموع جمعه ۱۴.۵ ساعت حرکت کردیم که ۲.۵ ساعت آن استراحت کردن و باقی حرکت کردن بود.

شکر لقاس یعنی دل طبیعت. یعنی لعنت و وسوس!!

یعنی ابتدا به خودت لعنت می فرستی که چرا چنین راهی آمده ای و بعد وسوسه میشوی راه های دیگر و قله های دیگری که در منظر چشمت قرار گرفته اند صعود کنی.

***

 صبح شنبه سوار دوچرخه هستی و داری رکاب می زنی و به برنامه دیروز و شکر لقاس فکر می کنی. نا خود آگاه لبخندی بر لبانت از رضایت می نشیند و زنگ دوچرخه را به افتخار خودت می زنی. زنگی که صدای زنگ زور خانه ها را دارد!!

سبز

دمی آسایش

 شاید اندکی زندگی

 کوچکی که بزرگ بود

  با شکوه چون دماوند

پرنده چون ابر

 ابری بر بالای سر

 سری چون دماوند

باغچه کوچک زندگی