چقدر برای پرچنان دلم تنگ شده بود.

 در چه موقعیتی هم مرا تنها گذاشت. یاد اشعار سهراب می افتم. آدم اینجا تنهاست ...

باری

 اکنون در دسترس ست و دوباره خواهم نوشت

 در این مدت یک برنامه خوب دوچرخه از میامی شاهرود به سمت کلاله گلستان اجرا کردیم.

یک بار دیگر با بچه هام کوه رفتم  و شب را در غار آغا بیوک خوابیدیم و صبح تا گردنه خر سنگ رفتیم و...

 و خیلی چیزهای دیگر.

 فعلن همین جوری نوشتم تا کمی در بغل  پرچنان  آرام بگیرم